Człowiek od początku dziejów czuł potrzebę wsparcia - jakiejś nadprzyrodzonej siły, która by wspomagała go, prowadziła i uprzedzała o ważnych wydarzeniach. Chociaż anioły, jakie znamy, związane są przede wszystkim z wielkimi religiami monoteistycznymi - judaizmem, chrześcijaństwem i islamem - to w większości kultur istneją ich odpowiedniki, choć nie zawsze przybierają postać, z jaką jesteśmy oswojeni. (...) Mówiąc o mądrości i obronie, czyli o najważniejszych cechach, jakie zwykliśmy przypisywać aniołom, odczuwamy wyraźną potrzebę nadania im wyrazistej, osobowej formy. Jeśli tylko mamy wiarę - już to związaną z określonym, oficjalnym kultem, już to coś, co sami w jakiś sposób rozwinęliśmy w sobie - zawsze towarzyszy jej świadomość, że istota ludzka jest z natury czymś niedoskonałym. Stąd już tylko krok do przekonania, że istnieją istoty doskonalsze, personifikacje boskości, które nie podlegają prawom natury.
Artyści nadają tym bytom fizyczną formę, która pozwala im funkcjonować w świecie materialnym, gdzie zgodnie z platońską koncepcją archetypów, nie miałyby prawa zaistnieć. Każdy anioł bowiem, dobry czy zły, jest czymś niewyobrażalnym w przyrodzie, ponieważ reprezentuje stopień doskonałości, której natura, nierozerwalnie związana ze sferą materii, po prostu nie może osiągnąć. [fragment tekstu]